Kailan wszedł na główna ulicę Magnolii. Niby nie był to tylko parę dni, ale czuł jakby to było co najmniej parę lat. Pamiętał doskonałe potrawy, które przygotowywane były w karczmie. Jak na zawołanie w powietrzu rozszedł się zapach pieczonego mięsa. Zaburczało mu w brzuchu, więc nie chcąc go torturować i skazywać na mękę udał się do karczmy.

- Witaj, Vesi.- powiedział Kailan, pokłonił się, lekko schylając głowę  i od razu zesztywniał. Nie wiedział czemu, ale przebywanie z Vesi zawsze sprawiało, że spodziewał się ataku. Mimo iż nie lubił jej wyniosłości, wdział na twarz maskę pokerzysty i rzekł:
- Co Cię tu sprowadza, Mistrzynio?- nie bardzo wiedział dlaczego, ale czuł, że powinien zachować pewną uprzejmość w stosunku do Vesi. " Na miłość boską, przecież ona ma tyle mocy żeby zmieść Fiore z powierzchni ziemi" pomyślał Kailan i błogosławił się w duchu za to, że nie powiedział tego na głos, gdyż na pewno niechybnie musiałby się zmierzyć z Vesi. Uśmiechając się trochę zbyt chłodno, Kail czekał cierpliwie na odpowiedź Vesi.

Kailan zdębiał. Czy on dobrze słyszał, że Vesi się ZAŚMIAŁA?! Nie wierzył własnym uszom. Wiedząc, że kobieta na pewno zauważyła jego szok, zmienił wyraz twarzy na coś w rodzaju uprzejmego uśmiechu i powiedział:
- Nie mogę zbyt długo przebywać w wyniosłych komnatach Ery. - zaśmiał się cicho. - W końcu to tu spędziłem swój wolny czas pomiędzy kolejnymi zadaniami. I postanowiłem coś zjeść, gdyż tutejsza karczma jest zapewne najlepszą w całym Fiore. - rzekł po czym dodał po krótkim namyśle:
- Może pójdziesz ze mną??- w jego głosie zbyt wyraźnie słychać było niepewność.

Kailan dotarł do Magnolii równo z ową mocą. Nie widział nigdzie Vesi. Musiał zająć się tym czymś sam. Nagle moc przybrała postać rosłego człowieka zbudowanego z jakiejś bliżej nieokreślonej czarnej masy. " Demon" pomyślał Kailan. Był to demon w najczystszej postaci, nieskrępowany żadnymi ograniczeniami cielesnymi, mogący dowolnie zmieniać swój kształt, podrabiać osoby oprócz tej z którą aktualnie walczył. Kailan zebrał w sobie magiczną moc, maksymalnie się skupiając i wykrzyknął:
- Lodowy Twór: Tornado zagłady!!  - wokół potwora rozpętało się lodowe tornado, które powoli ustało. Kailan omniemiał. Potwór nadal stał, nie wykazując żadnej oznaki zmęczenia. Rzucił się na mężczyznę uderzając w niego mroczną mocą. Kailan poleciał na szybę jakiejś wystawy sklepowej. Czuł jak jakaś gorąca ciecz cieknie mu po głowie. Wstał szybko i począł sypać w demona najpotężniejszymi zaklęciami, lecz ten nie był mu dłużny. Kailan męczył się szybko i wyczekiwał zjawienia się Vesi, która na pewno czuła ową mroczną potęgę.

Alea weszła na Ulicę Główną i zamarła. Wyglądała ona jak jedno wielkie pobojowisko. Trzy czwarte budynków na ulicy było zniszczonych. Nagle dziewczyna usłyszała huk i zobaczyła mężczyznę wpadającego w ścianę stojącego jeszcze budynku. Do niego zbliżała się jakaś ciemna bestia z mieczem w ręku. Alea podbiegła do mężczyzny w poszarpanej i zakrwawionej błękitnej szacie. Poznała go. Był to członek Rady Magów - Kailan Erwan, mag Klasy S. Alea zdała sobie sprawę, że jest w tragicznym położeniu. Skoro on nie mógł powstrzymać bestii, to jak ona do cholery miała to zrobić?! Jednak nie mogła zostawić go na pastwę losu. Wiedząc, że nie wyrządzi żadnej szkody Alea obróciła się w stronę demona. Narastał w niej gniew. Zatrzymała się.
- Świetlisty mael-storm.- Alea wyszeptała to ledwo tłumiąc swoje emocje. Na ulicy rozpętała się świetlista burza, która powoli zaczynała się przeradzać w ogromną nawałnicę. Dziewczyna stanęła sparaliżowana. To niemożliwe, żeby wywołała taka burzę!! Znała granicę swojej mocy i wiedziała, że nie włada taką potęgą. Burza, tworząc ogromny huragan uderzyła w rozwścieczona bestię, która sparaliżowana magiczna mocą Światła stała w bezruchu. Alea katem oka zobaczyła Kailana, który klęczął na ukos od niej i napędzał burzę swoją magia Lodu jednocześnie przekazując magię do ciała dziewczyny. Alea była zszokowana!! Ten facet co dopiero został dotkliwie zraniony przez ową bestię i już wyczerpywał zapasy swojej potężnej magii!! Nagle ciałem dziewczyny wstrząsnęła konwulsja i z jej wnętrza wystrzelił potężny strumień światła, który skierował się ku niebu. Zniknąwszy w przestworzach powrócił ku ziemi i uderzył w bestię. Ulicę zalała przeraźliwa moc, która uderzyła w Aleę. Dziewczyna osunęła się na chodnik pogrążając się otchłani nieświadomości.

Alea ocknęła się. Czuła się dobrze, więc podejrzewała, że została uleczona. Wstała i zamyśliła się przez chwilę. Czuła się dobrze, więc chciała wykonać jakąś misję. Z tą myślą ruszyła w stronę swojej gildii, aby zobaczyć jakie zadania są możliwe do wykonania.