Kailan zastanowił się.
- Ja poproszę pieczoną jagnięcinę i szklankę wody z mnóstwem lodu.- mimo, że był magiem lodu lubił jadać coś ciepłego, jednak zawsze po takim posiłku musiał zjadać bądź pić coś zimnego, aby sprowadzić organizm do normalnej dla niego temperatury, która z pewnością zabiłaby zwykłego człowieka. Popatrzył na Vesi. Jak zawsze była zimna, obojętna na wszystkie ciepłe czynniki i uczucia z zewnątrz. Już dawno przestał starać się, aby Vesi przestała być taka oziębła i zaczęła przebywać z ludźmi. Milczał więc, zastanawiając się czy jeśli się odezwie do kobiety, wyląduje gdzieś po drugiej stronie rzeki.

Kailan zdębiał. W sumie był zadowolony, gdyż bycie członkiem Rady dawało zawsze jakieś przywileje, wszechobecny szacunek ze strony innych magów i zwykłych ludzie, lecz Kailanowi na szacunku nigdy nie zależało. Podobało mu się, że jest jednym z najpotężniejszych magów w całym Fiore, więc oprócz Vesi nikt nie mógł mu stawić czoła. I tego najbardziej nie lubił. Nikt nie mógł z nim walczyć, a walki z Vesi zawsze go wyczerpywały. Postanowił nie mówić tego na głos, gdyż obawiał się czy kobieta nie zareaguje furią, która w jej wykonaniu była popisowa, groźna, a przede wszystkim strasznie destrukcyjna. Kailan nie miał ochoty odbudowywać połowy Magnolii. Rzekł więc:
- O tak. jest to bardzo urozmaicone życie. A Tobie jak płynie wolny czas ?? - postanowił skierować tory rozmowy na inny temat.

( o Boże!! przezyłem szok jak to przeczytałem xDD )

Kailan był w głębokim szoku. Co prawda sam wyczuł mroczną moc, ale nie spodziewał się ochrony ze strony Vesi. Największym szokiem była zmiana w wodę. Vesi zrobiła to pierwszy raz na oczach Kailana i w dodatku z nim. Nie wiedział co powiedzieć. Jednak w tej chwili było to mało ważne. Opanował się szybko i rzekł:
- To był mroczny sygnał. Dochodzi z Extalii. Co zrobimy??- zapytał wiedząc, że jeżeli Vesi nie będzie chciała pójść pójdzie sam, gdyż nie mógł, jako członek Rady, narażać na niebezpieczeństwo mieszkańców Fiore. W końcu nie na darmo przez tyle lat uczył się magii Lodowego Tworu. Zebrał w sobie całą moc i pozwolił, aby zimno, które wydzielało teraz jego ciało ochłodziło znacznie temperaturę wokół mężczyzny. na opuszkach jego palców pojawił się błękitny błysk, który gotów był przeobrazić się w jakiś lodowy atak. Jego oczy z błękitnych, przeszły w głęboki, chłodny i nabrzmiały mocą niebieski. W gotowości do walki coraz bardziej wyczuwał mroczna moc.
- Co robimy??- powtórzył to pytanie, dając znak Vesi, że lepiej, aby nie stawiała mu się i pozwoliła mężczyźnie do Extalii. Niecierpliwie czekał na odpowiedź.

Kailan wykonał szybko ruch ręką, tworząc wokół wodnej osłony magiczna pieczęć. Oślepiający błysk i woda przeobraziła się w lód.
- Już. Jestem pewien, że źródłem tej mocy jest Extalia. Co robimy?? - nadal był w gotowości bojowej oraz posiadał nieograniczone niczym zapasy magii.

(....nie zauważyłem xDD )

Kailan uśmiechnął się złowieszczo.
- Oczywiście. Uważaj!!- szybkim ruchem ręki posłał w niebyt potwora, który skoczył w kierunku Vesi.
- No to do roboty!!- zaśmiał się w głos. Zatoczył w powietrzu dłonią koło tworząc pieczęć, z której poczęły wylatywać ostre, lodowe miecze. Skoczył i uderzając dłońmi o ziemię wykrzyknął:
- Lodowe gejzery!! - z ziemi zaczęły wylatywać lodowe gejzery, unicestwiając część potworów. Jednak większość tych stworów nadal napływała, więc Kailan wskoczył niczym błyskawica między największe potwory i z mściwym uśmieszkiem zaczął zabawę.

( nie, ja stałem przodem do Ciebie, nawet jak stałem plecami xDD )


Kailan walczył, gdy nagle poczuł uderzenie w głowę. Oszołomiony padł na kolana. Spojrzał przed siebie zobaczył wielkiego stwora, który uderzywszy Kailana swoją maczugą uśmiechał się złowieszczo. Nagle Kailan poczuł przypływ furii. Te stworzenia za bardzo zaszły mu za skórę. Uwolniwszy swą moc mężczyzna wykrzyczał potężnym głosem:
- Lodowa furia!!!! - wszystkie stwory, którymi zajmował się Kailan zaczęły zamarzać od środka i zamieniać się w lodowe rzeźby. Mężczyźnie przebiegło przez myśl, że może przypadkiem zamrozić Vesi, więc jednym machnięciem ręki wysłał w jej stronę niewidzialną tarczę, która miała ochraniać kobietę. Po chwili na północnym polu walki było mnóstwo posągów, a przede wszystkim było....zimno. Kailan dysząc lekko odwrócił się w stronę Vesi.

Kailan wzruszył ramionami. W końcu znał na tyle Vesi, żeby wiedzieć, że nie należy nic odpowiadać. Mężczyzna nadal był zaniepokojony. Wyczuwał mroczne sygnały dochodzące z Extalii. Otoczył Magnolię dodatkową pieczęcią ochronna po czym powiedział do Vesi:
- Słuchaj, muszę załatwić pewną sprawę. Powiem Ci wszystko w Erze. - po czym zamroził rzekę i ślizgając się z szybkością prawie równa szybkości światła skierował się w stronę Extalii, zostawiając za sobą Magnolię i Vesi.